Half 11 zomeravond

“In Half elf zomeravond, naar de gelijknamige roman van Marguerite Duras, verenigt Bart Meuleman concrete zinnelijkheid en afstandelijke reflectie. (…) Ariane van Vliet heeft de moeilijke opdracht een verstikkende heiligheid – die de tragiek potsierlijk zou maken – af te wenden en ze doet dat door een vleugje zelfspot in haar delicate spel te injecteren. Uiteindelijk vertellen de knopen die zij in haar lenige lichaam legt nog het meest. En wanneer zijzelf uiteindelijk die knopen doorhakt, waardig, zijn het andermans vleugels die haar wegdragen. Half elf zomeravond roept niet over deze wereld maar lokt je fluisterend zijn eigen wereld in. En dat was lang, veel te lang geleden.”

(De Morgen)

Woensdag 19 december ben ik naar de voorstelling "half 11 zomeravond" gegaan in het Cultureel Centrum van Hasselt. Het werd gespeeld door het Toneelhuis en duurde bijna 2 uur.

Het verhaal gaat over Maria die op reis gaat met haar man, dochter en beste vriendin. Ze gaan op vakantie naar Madrid. Door hevig noodweer moeten ze een tussenstop houden in een klein Spaans stadje.Het hotel is overvol, dus moeten ze de nacht doorbrengen op de gang. 

Net die dag is er iets gebeurd in deze stad, Rodrigo Paestra heeft zijn vrouw en minnaar vermoord omdat hij hen samen ontdekte in bed. Dit verhaal is haar verteld toen ze in een café iets aan het drinken was.

 's Nachts als iedereen slaapt ontsnapt Maria, die al te veel gedronken heeft, uit het hotel. Buiten het hotel denkt ze dat ze Rodrigo Paestra heeft gezien.
's Morgens verteld ze dit tegen haar man en ze gaan naar de plaats waar ze hem heeft gezien. Hierna rijden ze verder naar hun eindbestemming, Madrid.

De hoofdrolspeelster was Maria, zij vertelde het hele verhaal alleen, af en toe kwamen er andere personages voor een kleine dialoog te voeren. 

Het decor bestond uit 3 grote doorzichtige doeken die regelmatig van plaats veranderden. Hierachter gingen de andere personages staan als ze even van het podium moesten. Door middel van licht of het doek waren er mooie effecten te zien. 

Er werd ook gebruik gemaakt van geluid zoals regen, wind en op het einde een geluid om spanning op te wekken.

De klederdracht van de personages was heel traditioneel, niks speciaal.

Zelf had ik een heel andere voorstelling verwacht, met meer actie en drama. Ook was de zaal maar voor 1/5 gevulde, dit vond ik heel raar in het begin, want het ging door in de grote theaterzaal. Ik vind het toneel geen aanrader, want het was eerder saai en zonder spanning.