Samson en Gert Kerstshow

Donderdag 27 december ben ik naar de Samson en Gert Kerstshow gaan kijken in de Lotto Arena te Antwerpen.

Toen ik nog klein was ging ik hier jaarlijks naar toe. Nu ik kleuteronderwijs studeer vond ik het hét moment om hier nog eens naar te gaan kijken en te vergelijken met vroeger.

Vroeger was het zoals een aflevering op tv, maar dan veel langer. 

Nu was het hedendaags en werden er andere figuren bij betrokken zoals het sprookje van Hans en Grietje, Laura Lynn en Astrid Bryan. Deze bekenden waren natuurlijk niet zelf aanwezig tijdens de show, maar werden gespeeld door de acteurs uit Samson en Gert.

Ik vond het een geweldige voorstelling en wil volgend jaar zeker opnieuw gaan kijken.

  

  

Half 11 zomeravond

“In Half elf zomeravond, naar de gelijknamige roman van Marguerite Duras, verenigt Bart Meuleman concrete zinnelijkheid en afstandelijke reflectie. (…) Ariane van Vliet heeft de moeilijke opdracht een verstikkende heiligheid – die de tragiek potsierlijk zou maken – af te wenden en ze doet dat door een vleugje zelfspot in haar delicate spel te injecteren. Uiteindelijk vertellen de knopen die zij in haar lenige lichaam legt nog het meest. En wanneer zijzelf uiteindelijk die knopen doorhakt, waardig, zijn het andermans vleugels die haar wegdragen. Half elf zomeravond roept niet over deze wereld maar lokt je fluisterend zijn eigen wereld in. En dat was lang, veel te lang geleden.”

(De Morgen)

Woensdag 19 december ben ik naar de voorstelling "half 11 zomeravond" gegaan in het Cultureel Centrum van Hasselt. Het werd gespeeld door het Toneelhuis en duurde bijna 2 uur.

Het verhaal gaat over Maria die op reis gaat met haar man, dochter en beste vriendin. Ze gaan op vakantie naar Madrid. Door hevig noodweer moeten ze een tussenstop houden in een klein Spaans stadje.Het hotel is overvol, dus moeten ze de nacht doorbrengen op de gang. 

Net die dag is er iets gebeurd in deze stad, Rodrigo Paestra heeft zijn vrouw en minnaar vermoord omdat hij hen samen ontdekte in bed. Dit verhaal is haar verteld toen ze in een café iets aan het drinken was.

 's Nachts als iedereen slaapt ontsnapt Maria, die al te veel gedronken heeft, uit het hotel. Buiten het hotel denkt ze dat ze Rodrigo Paestra heeft gezien.
's Morgens verteld ze dit tegen haar man en ze gaan naar de plaats waar ze hem heeft gezien. Hierna rijden ze verder naar hun eindbestemming, Madrid.

De hoofdrolspeelster was Maria, zij vertelde het hele verhaal alleen, af en toe kwamen er andere personages voor een kleine dialoog te voeren. 

Het decor bestond uit 3 grote doorzichtige doeken die regelmatig van plaats veranderden. Hierachter gingen de andere personages staan als ze even van het podium moesten. Door middel van licht of het doek waren er mooie effecten te zien. 

Er werd ook gebruik gemaakt van geluid zoals regen, wind en op het einde een geluid om spanning op te wekken.

De klederdracht van de personages was heel traditioneel, niks speciaal.

Zelf had ik een heel andere voorstelling verwacht, met meer actie en drama. Ook was de zaal maar voor 1/5 gevulde, dit vond ik heel raar in het begin, want het ging door in de grote theaterzaal. Ik vind het toneel geen aanrader, want het was eerder saai en zonder spanning.

Booty Looting

Het ene moment lach je met sketches, het andere moment word je somber door de tranen van de performers (…)‘Booty looting’ is een voorstelling die zowel vormelijk als inhoudelijk alle kanten uit schiet, maar wel slaagt in haar doel: de wereld bij de neus nemen.“ (De Standaard, 25 juni 2012)

Donderdag 22 november van ik naar de voorstelling "Booty Looting" gaan kijken in het Cultureel Centrum van Hasselt. Het werd opgevoerd in de theaterzaal en duurde bijna 2 uur.

De acteurs

Een acteur verwelkomt het publiek met een verhaal over Birgit Walter, de persoon rond wie het verhaal draait, die met een van haar publicaties kunstenaar Joseph Beuys zou beïnvloed hebben voor zijn legendarische performance ‘I like America and America likes me’

Birgit Walter heeft veel schillende rollen. Van antropologe naar kunstenares, moeder, echtgenote en hedendaagse Medea die haar kinderen vermoordt.

Familiale gebeurtenissen werden nagespeeld en vastgelegd op foto om zo gemiste en dus valse herinneringen te creëren. Fotograaf Danny Willems zorgt ervoor dat zijn indrukken van de scène meteen zichtbaar zijn voor het publiek. De foto’s worden live geprojecteerd. Scènes, blikken en emoties worden opgeslorpt in een momentopname.

Birgit Walter

Alles werd uitgebeeld door dans met aangepaste muziek erbij.

De combinatie van dans, beeld, woord en muziek zorgde voor veel verschillende indrukken. Ik denk dat ik niet alles gezien heb, want overal op het podium gebeurde wel iets dat de aandacht trok.

Tijdens het eerste deel lag de nadruk vooral bij het dansen, in het tweede deel bij fotografie.

De acteurs waren geweldig goed. Ondanks dat de voorstelling in het engels was heb ik alles begrepen. De kleding was somber, maar dit paste bij het verhaal. Er werd live muziek gespeeld, dit was super goed, en de muziek paste perfect bij het verhaal.

Ik vond het een geweldige voorstelling en zou er nog wel eens naar willen gaan kijken. Ik denk als je deze voorstelling een tweede keer gaat kijken dat je een heel andere indruk krijgt van het verhaal en ook andere dingen gaat zien die op het podium gebeuren. 

Het leuke aan de voorstelling vond ik dat er vanaf een bepaald moment foto's werden gemaakt van de voorstelling en deze op een groot scherm te zien waren. 

Ondersteboven

Ondersteboven is een grappige, verbazende en pittige dansvoorstelling voor al wie graag lacht. Of een beetje nieuwsgierig is. Of een beetje veel speels is. Of een beetje heel veel ‘niet graag stil zit’

Zondag 18 november ben ik naar de voorstelling "ondersteboven" gaan kijken. Het was een voorstelling voor kinderen vanaf 6 jaar, deze stond in het kader van de Vlaamse Kunstendag voor kinderen.

Het hele verhaal draaide rond een houten kubus. Eerst zijn er 2 vrouwen op het podium, daarna komt er een derde bij die uit een doos gekropen komt. Het nut van die doos heb ik niet begrepen. Op het einde van het verhaal komt er ook nog een cirkel en een driehoek op het podium waarachter 2 personages verstopt zitten, ook dit deel heb ik niet begrepen.

Er was voor mij totaal geen rode draad en zelf begrijp ik vrij weinig van de hele opvoering, ook al had ik op voorhand gelezen waarover het zou gaan. Het verhaal zou moeten gaan over 2 personages die terecht komen in een kubus en hier proberen uit te komen. Dit was niet duidelijk want de personages liepen de hele tijd in en uit de kubus. Ook de “rare mevrouw” die op het podium is gekomen vond ik helemaal niet raar, voor mij was het gewoon een derde personage dat erbij kwam.

Wat ik merkte tijdens het toneel is dat ouders, medestudenten en zelf kinderen de voorstelling saai vonden en het niet begrepen.

Tijdens het toneel werd er enkel gebruik gemaakt van muziek en op het eind

enkele  “schreeuwgeluiden”.

De belichting was goed, want de personages waren duidelijk zichtbaar.

De kleding van de personages was zeer eenvoudig, 2 personages hadden hetzelfde aan, de derde was iets anders gekleed.

Ik vind deze voorstelling zeker geen aanrader, als zelf studenten en ouders het verhaal niet begrijpen, wat zouden kinderen van 6 jaar dit dan begrijpen!?

Een grappige, beeldende dansvoorstelling, in en rond een kubus. Twee meisjes die heel hard op mekaar lijken, wonen in een vreemde wereld. Ze wonen in een kubus en ze halen straffe toeren uit. Ze stijgen op, staan op één hand, ze dansen en springen, verdwijnen en verschijnen. Alles loopt helemaal ondersteboven, achterstevoren gesmeerd, tot er plotseling een rare mevrouw voor hun deur staat…

Hoplahop

Zondag 28 oktober ben ik naar de theatervoorstelling "Hoplahop" gaan kijken in het Cultureel Centrum van Maaseik. Het was een voorstelling speciaal voor de allerkleinsten. De zaal was goed gevuld en zorgde voor een gezellige sfeer.

Hopla

De voorstelling bestond uit 3 figuren en er werd enkel gedanst. In 4 scènes werd een dag uit het leven van Hopla voorgesteld met in elke scène een andere emotie.
In de eerste scène werd het ochtendritueel voorgesteld. Dit begon in de slaapkamer waar Hopla op stond en  zijn tanden poetste. Daarna ging hij samen met zijn vriendjes, Nina Beer en Onki varken, in de tuin harken en de bloemetjes water geven. Toen was het tijd voor ontspanning, ze gingen met z'n allen naar de speeltuin, hier speelden ze met de bal. Na een leuke dag dronken ze nog gezellig iets en was het bedtijd. Maar voor Hopla naar bed ging poetste hij eerst nog zijn tanden.

scène van de slaapkamer

Het was een heel kleurrijk decor en er waren fel gekleurde lichten op het ritme van vrolijke muziek. Het enige wat ik jammer vond was dat er steeds dezelfde muziek was, dit maakte het eentonig. Ook de kleding van de personages was eenvoudig, maar het was wel duidelijk wie welk personage was.

Het was een leuke voorstelling, de dans was prachtig en ook de kinderen rondom mij waren zeer enthousiast. De voorstelling duurde een klein uurtje, dit vond ik iets te lang voor de kleinsten, zij werden een beetje onrustig naar het einde toe.

Het toneel voldeed aan mijn verwachtingspatroon, eenvoudig, weinig taal, leuke muziek en zoals op tv.

Nina beer, Hopla en Onki varken

Wie ben ik

Welkom op mijn blog!

Ik ben Renee Bloemen en ben geboren op 13 januari 1992. Al vanaf mijn geboorte woon ik samen met mijn mama en jongere zus in Maaseik, niet in de stad, maar tussen de velden.
Vanaf mijn peutertijd ging ik naar een fijn schooltje, midden in de bossen. Hier heb ik een fantastisch tijd beleefd. Via een klein bospadje bracht opa, onze oppas, ons te voet of met de fiets naar school. Daarna werd het saaier, een lagere school, midden in de stad, zonder bomen, gras,...

Tijdens mijn middelbare schoolcarrière, deed ik eerst humane wetenschappen, dit werd na een tijdje te moeilijk. Daarom ben ik vanaf het vijfde middelbaar naar Sint-augustinusinstituut in Bree gegaan om daar mij laatste twee jaren te doen, ik koos voor de richting sociale en technische wetenschappen. In het zesde middelbaar mochten we een week op stage gaan, ik koos voor een kleuterschool. Vanaf dat moment was het duidelijk dat ik kleuterjuffrouw wilde worden.

Omdat de afstand tussen Hasselt en Maaseik te ver is om met de bus te doen, heb ik gekozen voor op kot te gaan. Hier heb ik tot op heden nog geen spijt van.

Vorig jaar begon ik dus vol goede moede aan de opleiding op de khlim, helaas viel dit tegen. Te veel godsdienst en te weinig begeleiding voor stage.
Daarom ben ik nu beland aan de Xios Hogeschool Limburg. Opnieuw vol goede moed ga ik opnieuw beginnen aan de opleiding en hopelijk mag ik mij binnen drie jaar kleuterjuffrouw noemen.

1e jaars kleuteronderwijs XIOS