Booty Looting

Het ene moment lach je met sketches, het andere moment word je somber door de tranen van de performers (…)‘Booty looting’ is een voorstelling die zowel vormelijk als inhoudelijk alle kanten uit schiet, maar wel slaagt in haar doel: de wereld bij de neus nemen.“ (De Standaard, 25 juni 2012)

Donderdag 22 november van ik naar de voorstelling "Booty Looting" gaan kijken in het Cultureel Centrum van Hasselt. Het werd opgevoerd in de theaterzaal en duurde bijna 2 uur.

De acteurs

Een acteur verwelkomt het publiek met een verhaal over Birgit Walter, de persoon rond wie het verhaal draait, die met een van haar publicaties kunstenaar Joseph Beuys zou beïnvloed hebben voor zijn legendarische performance ‘I like America and America likes me’

Birgit Walter heeft veel schillende rollen. Van antropologe naar kunstenares, moeder, echtgenote en hedendaagse Medea die haar kinderen vermoordt.

Familiale gebeurtenissen werden nagespeeld en vastgelegd op foto om zo gemiste en dus valse herinneringen te creëren. Fotograaf Danny Willems zorgt ervoor dat zijn indrukken van de scène meteen zichtbaar zijn voor het publiek. De foto’s worden live geprojecteerd. Scènes, blikken en emoties worden opgeslorpt in een momentopname.

Birgit Walter

Alles werd uitgebeeld door dans met aangepaste muziek erbij.

De combinatie van dans, beeld, woord en muziek zorgde voor veel verschillende indrukken. Ik denk dat ik niet alles gezien heb, want overal op het podium gebeurde wel iets dat de aandacht trok.

Tijdens het eerste deel lag de nadruk vooral bij het dansen, in het tweede deel bij fotografie.

De acteurs waren geweldig goed. Ondanks dat de voorstelling in het engels was heb ik alles begrepen. De kleding was somber, maar dit paste bij het verhaal. Er werd live muziek gespeeld, dit was super goed, en de muziek paste perfect bij het verhaal.

Ik vond het een geweldige voorstelling en zou er nog wel eens naar willen gaan kijken. Ik denk als je deze voorstelling een tweede keer gaat kijken dat je een heel andere indruk krijgt van het verhaal en ook andere dingen gaat zien die op het podium gebeuren. 

Het leuke aan de voorstelling vond ik dat er vanaf een bepaald moment foto's werden gemaakt van de voorstelling en deze op een groot scherm te zien waren. 

Ondersteboven

Ondersteboven is een grappige, verbazende en pittige dansvoorstelling voor al wie graag lacht. Of een beetje nieuwsgierig is. Of een beetje veel speels is. Of een beetje heel veel ‘niet graag stil zit’

Zondag 18 november ben ik naar de voorstelling "ondersteboven" gaan kijken. Het was een voorstelling voor kinderen vanaf 6 jaar, deze stond in het kader van de Vlaamse Kunstendag voor kinderen.

Het hele verhaal draaide rond een houten kubus. Eerst zijn er 2 vrouwen op het podium, daarna komt er een derde bij die uit een doos gekropen komt. Het nut van die doos heb ik niet begrepen. Op het einde van het verhaal komt er ook nog een cirkel en een driehoek op het podium waarachter 2 personages verstopt zitten, ook dit deel heb ik niet begrepen.

Er was voor mij totaal geen rode draad en zelf begrijp ik vrij weinig van de hele opvoering, ook al had ik op voorhand gelezen waarover het zou gaan. Het verhaal zou moeten gaan over 2 personages die terecht komen in een kubus en hier proberen uit te komen. Dit was niet duidelijk want de personages liepen de hele tijd in en uit de kubus. Ook de “rare mevrouw” die op het podium is gekomen vond ik helemaal niet raar, voor mij was het gewoon een derde personage dat erbij kwam.

Wat ik merkte tijdens het toneel is dat ouders, medestudenten en zelf kinderen de voorstelling saai vonden en het niet begrepen.

Tijdens het toneel werd er enkel gebruik gemaakt van muziek en op het eind

enkele  “schreeuwgeluiden”.

De belichting was goed, want de personages waren duidelijk zichtbaar.

De kleding van de personages was zeer eenvoudig, 2 personages hadden hetzelfde aan, de derde was iets anders gekleed.

Ik vind deze voorstelling zeker geen aanrader, als zelf studenten en ouders het verhaal niet begrijpen, wat zouden kinderen van 6 jaar dit dan begrijpen!?

Een grappige, beeldende dansvoorstelling, in en rond een kubus. Twee meisjes die heel hard op mekaar lijken, wonen in een vreemde wereld. Ze wonen in een kubus en ze halen straffe toeren uit. Ze stijgen op, staan op één hand, ze dansen en springen, verdwijnen en verschijnen. Alles loopt helemaal ondersteboven, achterstevoren gesmeerd, tot er plotseling een rare mevrouw voor hun deur staat…